Στις παραθαλάσσιες περιοχές εκτός των υπόλοιπων διαβρωτικών στοιχείων  – νερό, θερμοκρασιακές μεταβολές, υπεριώδεις, παγετός κλπ. – υπάρχει ένας επιπλέον πολύ σοβαρός διαβρωτικός παράγοντας που δεν είναι άλλος από τις χλωριούχες ενώσεις του αλατιού.

Οι χλωριούχες αυτές ενώσεις προξενούν μεγάλα προβλήματα διάβρωσης στο οπλισμένο μπετόν και στις μεταλλικές κατασκευές μέσω ηλεκτροχημικής διάβρωσης.

Ειδικά για το οπλισμένο μπετόν μπορούν και πρέπει να λαμβάνονται πρόσθετα προληπτικά ή και θεραπευτικά μέτρα.

Όλες οι κατεστραμμένες περιοχές των δομικών στοιχείων θα πρέπει να καθαρίζονται από τα χαλαρά μπετόν και να αποκαλύπτονται οι σιδηροί οπλισμοί.

Οι οπλισμοί τρίβονται με συρματόβουρτσα έως ότου φθάσουμε σε γυμνό μέταλλο.

Αν δεν μπορούμε να φθάσουμε σε γυμνό μέταλλο, περνάμε τους οπλισμούς με αστάρι φωσφάτωσης όπως το K110 – Passifer. Στη συνέχεια χρησιμοποιούμε διπλή στρώση από επαλειφόμενους αναστολείς διάβρωσης όπως το Bentofix Kimifer.

Και τέλος αποκαθιστούμε τη γεωμετρία της διατομής με κάποιο επισκευαστικό κονίαμα που καλό είναι να έχει αναστολείς διάβρωσης στη ρίζα του όπως το Bentofix FB.

Σαν τελική βαφή μπορούν να χρησιμοποιηθούν χρώματα που έχουν αυξημένη αντοχή στην αλατονέφωση όπως το Elastokryl.