Οι μεμβράνες κεραμοσκεπών χρησιμοποιούνται ακριβώς κάτω από τα κεραμίδια σαν μία δεύτερη στρώση άμυνας κατά της πιθανής εισόδου του νερού.
Εκτός αυτού δεν επιτρέπουν να μπαίνει στο σύστημα της στέγης η σκόνη, η αιθάλη, το χιόνι υπό μορφή πούδρας κλπ.
Πρέπει να μπαίνουν πάντα πάνω από τη θερμομόνωση και ποτέ κάτω από αυτήν. Οι μεμβράνες κεραμοσκεπών για μονώσεις στεγών χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες.
1) Στις ασφαλτικές που είναι και φράγματα υδρατμών και χρησιμοποιούνται μόνο σε ψυχρές αεριζόμενες στέγες. Τέτοιες μεμβράνες στη γκάμα μας είναι οι Hyperflex F550, Biofelt κλπ.
2) Στις αναπνέουσες ή ατμοδιαπερατές που αφήνουν τους υδρατμούς να περνούν μέσα από τη μάζα τους ενώ μπλοκάρουν το νερό της βροχής. Οι αναπνέουσες μεμβράνες συνήθως αποτελούνται από 3 στρώσεις.
Η κεντρική και κύρια στρώση είναι αυτή που προσφέρει τη στεγανοποίηση και ι δύο στρώσεις που μπαίνουν εκατέρωθεν προσφέρουν μηχανική προστασία στην κύρια στρώση. Τα βάρη τους κυμαίνονται από 100 – 215 gr/m2 συνήθως αλλά μπορεί κανείς να βρει και άλλα βάρη στην αγορά. Οι διαστάσεις τους είναι σχεδόν πάντα 50×1,5 m.
Στην γκάμα μας υπάρχουν:
Mastermax, Linopore, Krumber King, Krumber Champion, Topdach, Eurovent
Ειδικού τύπου αναπνέουσες μεμβράνες είναι οι
– Mastermax Alu που χρησιμοποιείται σαν αναπνέουσα, ανακλαστική μόνωση
Τι συμφέρει να προτιμήσουμε όμως; Ασφαλτικές ή αναπνέουσες / ατμοδιαπερατές μεμβράνες;
Η λογική επιβάλλει αναπνέουσες μεμβράνες. Οι αναπνέουσες μεμβράνες για μονώσεις κεραμοσκεπών μπορούν να πατήσουν κατευθείαν πάνω στη θερμομόνωση. Δεν υπάρχει ανάγκη να αερίζονται από την κάτω τους πλευρά. Για το λόγο αυτό είναι κατάλληλες για όλους τους τύπους των κεραμοσκεπών.
Με τις αναπνέουσες μεμβράνες τα λάθη προς την τοποθέτηση εκμηδενίζονται.
Οι ασφαλτικές μεμβράνες από την άλλη χρειάζονται αερισμό και από την κάτω πλευρά τους. Να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι ο αερισμός από την πάνω τους πλευρά είναι υποχρεωτικός για όλες τις μεμβράνες.
Το θέμα είναι ότι όσον αφορά τον αερισμό, τουλάχιστον στην Ελλάδα, γίνονται πολλά λάθη και παραλείψεις. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που μας στρέφει προς τις αναπνέουσες μεμβράνες. Βέβαια όσον αφορά τις μηχανικές αντοχές οι αναπνέουσες μεμβράνες υπολείπονται πολύ των ασφαλτικών.
Αυτό σημαίνει δύο πράγματα:
1) Χρειάζονται προσοχή στον χειρισμό τους για να μη τρυπήσουν ή να σχιστούν
2) Πιθανόν να έχουν πρόβλημα θερμικής γήρανσης αν δεν υπάρχει καλός αερισμός από την επάνω πλευρά τους
Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να γίνουν δύο πράγματα:
Α) Να μη χρησιμοποιούνται βάρη μικρότερα των 150 gr/m2 ή καλύτερα των 170 gr/m2
Β) Ακόμη καλύτερα να μη χρησιμοποιούνται προϊόντα πολυπροπυλενίου αλλά πολυεστερικά που έχουν μεγαλύτερη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες και συνεπώς είναι λιγότερο επιρρεπή στην θερμική γήρανση.
