ΑΙΤΙΑ

Αερίζετε τακτικά τις ντουλάπες. Ακόμη καλύτερα ανοίγετε τρύπες αερισμού στο πάνω μέρος και στη βάση για να κυκλοφορεί καλύτερα ο αέρας.

Μη βάζετε ντουλάπες σε επαφή με εξωτερικούς τοίχους, μόνο με εσωτερικούς. Χρησιμοποιείστε τους αρωματικούς κρεμαστούς απορροφητές υγρασίας Pingi Dryscents. Απορροφούν την υπερβάλλουσα υγρασία και αποτρέπουν την συμπύκνωση και τη μούχλα, χαρίζοντας παράλληλα μια διακριτική , ευχάριστη μυρωδιά λεβάντας στα ρούχα. Για να καθαρίσετε τη ντουλάπα σας από τη μούχλα χρησιμοποιήστε το ασφαλές και αποτελεσματικό προϊόν νανοτεχνολογίας Bioni Clean.

Ψεκάστε τις μουχλιασμένες επιφάνειες με Bioni Clean, περιμένετε 2 – 4 ώρες και μετά απομακρύνετε τη νεκρή μούχλα με ένα ελαφρά νοτισμένο πανί.

ΛΥΣΗ

Η έλλειψη αερισμού και η υποθέρμανση λόγω απομόνωσης από τον θερμαινόμενο χώρο δημιουργούν συνθήκες συμπύκνωσης και δημιουργίας μούχλας. Πολλές ντουλάπες επίσης συνορεύον με εξωτερικούς αμόνωτους τοίχους. Στις περιπτώσεις αυτές η μούχλα είναι σχεδόν αναπόφευκτη.

ΑΙΤΙΑ

Τα μπάνια και οι κουζίνες είναι δωμάτια όπου παράγονται οι περισσότεροι υδρατμοί μέσα στο σπίτι. Το μεγάλο φορτίο υδρατμών αυξάνει την πιθανότητα συμπύκνωσης του στους τοίχους και τα ταβάνια και συνεπώς τις πιθανότητες δημιουργίες μούχλας.

ΛΥΣΗ

Οι χώροι αυτοί θα πρέπει να έχουν οπωσδήποτε μηχανικό εξαερισμό που να απάγει τους υδρατμούς. Κατάλληλα χρώματα για τους χώρους αυτούς είναι τα αντιμουχλικά χρώματα νανοτεχνολογίας Bion Living και Bion Nature που δεν θα πιάσουν ποτέ μούχλα και θα διατηρούν μόνιμα καθαρούς τους τοίχους και το ταβάνι.

ΑΙΤΙΑ

Τα υπνοδωμάτια δεν αερίζονται για πολλές ώρες και παράλληλα υπάρχει συνεχής παραγωγή υδρατμών από τις αναπνοές. Η σχετική υγρασία ενός υπνοδωματίου μπορεί εύκολα να ξεπεράσει το 60 % οπότε δημιουργούνται προϋποθέσεις συμπύκνωσης των υδρατμών στα πιο κρύα σημεία των τοίχων που είναι συνήθως τα αμόνωτα δοκάρια και κυρίως οι γωνίες κάτω από τις γυψοσανίδες.

ΛΥΣΗ

Τα υπνοδωμάτια χρειάζονται συνεχή αερισμό κατά τη διάρκεια του ύπνου πράγμα που μπορεί να γίνει αφήνοντας μόνιμα ανοιχτή την πόρτα έστω και για λίγα χιλιοστά. Πολύ βοηθούν και κάποιοι απορροφητήρες υγρασίας τοποθετημένοι σε σημεία που δεν ενοχλούν για να φωτίζουν την εσωτερική υγρασία.

Τα πιο κατάλληλα χρώματα για τα υπνοδωμάτια είναι τα αναπνέοντα αντιμουχλικά χρώματα νανοτεχνολογίας Bioni Living και Bioni Nature που δεν πρόκειται ποτέ να πιάσουν μούχλα.

ΑΙΤΙΑ

Σε μέρη που δεν υπάρχει κυκλοφορία αέρα είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθούν προυποθέσεις μούχλας.

ΛΥΣΗ

Η καλύτερη λύση είναι η χρησιμοποίηση ενός συλλέκτη υγρασίας Profidry ή Pingi για τη ρύθμιση της σχετικής υγρασίας έτσι ώστε να αποτρέπεται ενδεχόμενο συμπύκνωσης υδρατμών που οδηγεί σε εμφάνιση μούχλας ή απλά σε μυρωδιά μούχλας.

ΑΙΤΙΑ

Τα υπόγεια και οι κάβες είναι εξ’ ορισμού υγρά μέρη μιας και τροφοδοτούνται συνεχώς από την υγρασία της γης. Με την έλλειψη κυκλοφορίας του αέρα δημιουργούνται συνθήκες συμπύκνωσης υδρατμών και μούχλας.

ΛΥΣΗ

Τα υπόγεια είναι δύσκολη περίπτωση από πλευράς υγρασίας. Πρέπει να στεγανοποιούνται είτε από έξω ή – αν αυτό είναι ανέφικτο – από μέσα ώστε να ελαττώνεται η συνεχής τροφοδοσία τους με υγρασία. Καλό είναι να προβλέπεται ένας τρόπος εξαερισμού. Οι συλλέκτες υγρασίας Profidry μπορούν να βοηθήσουν αρκετά στις ελεγχόμενες περιπτώσεις.

ΑΙΤΙΑ

Η μούχλα είναι ένα φαινόμενο που ακολουθεί κατά πόδας τη συμπύκνωση των υδρατμών. Φαινόμενα συμπύκνωσης έχουμε στους αμόνωτους κρύους τοίχους επειδή εκεί ο εσωτερικός αέρας βρίσκει το σημείο δρύσου και υγροποιείται. Το κυρίαρχο αίτιο λοιπόν είναι η έλλειψη μόνωσης και αυτό επιτείνεται από διάφορες άλλες παραμέτρους όπως είναι η έλλειψη αερισμού, η υποθέρμανση των χώρων και η μεγάλη παραγωγή υδρατμών.

ΛΥΣΗ

Η καλύτερη και μονιμότερη λύση είναι η εξωτερική θερμομόνωση με το σύστημα Thermomaster . Αυτή θα εξαλείψει οριστικά το φαινόμενο συμπύκνωσης και μούχλας στους τοίχους. Αν αυτό δεν είναι εφικτό τότε θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο επίμαχο σημείο αντισυμπυκνωτικά χρώματα όπως Dip Anticondensation ή αντιμουχλικά χρώματα όπως το Bioni Nature ή το Bioni Living.

ΑΙΤΙΑ

Τα ταβάνια είναι αρκετές φορές αμόνωτα ή πλημμελώς θερμομονωμένα. Ειδικά στις γωνίες υπάρχουν πάντα θερμογέφυρες ακόμη και όταν έχει γίνει μόνωση. Είναι συχνό φαινόμενο τις κρύες μέρες του χειμώνα να σχηματίζονται συμπυκνώματα σε αυτά τα μέρη και σταδιακά να αναπτύσσεται μούχλα.

ΛΥΣΗ

Πάντα η καλύτερη λύση είναι η κατασκευαστική δηλαδή μια προσεγμένη εξωτερική μόνωση. Όταν αυτό δεν είναι εφικτό η αμιγώς καλύτερη λύση είναι η βαφή με αντιμουχλικά και αναπνεόντα χρώματα όπως το Bioni Nature και Bioni Living που βασίζονται στη νανοτεχνολγία αργύρου. Μερικές φορές μπορούν να βοηθήσουν και οι συλλέκτες εργασίας Profidry.

ΑΙΤΙΑ

Οι λεκέδες στο ταβάνι προέρχονται από δύο κύριες αιτίες.

  1. Είναι εσωτερικό φαινόμενο που προέρχεται από συμπυκνώσεις της εσωτερικής υγρασίας πάνω στην αμόνωτη πλάκα του δώματος. Όταν το αίτιο είναι αυτό, συνήθως το φαινόμενο επεκτείνεται και στα παρακείμενα δοκάρια. Γενικά υπάρχει και εκδήλωση μούχλας.
  2. Είναι όμβρια νερά που διαπερνούν την πλάκα και βγαίνουν προς τα κάτω. Ανάλογα με την ποσότητα τους μπορούμε να έχουμε μόνο λεκέδες ή και στάγδην ροή.

ΛΥΣΗ

  1. Στην πρώτη περίπτωση χρειάζεται θερμομόνωση του δώματος για να διατηρηθούν οι συμπυκνώσεις από διαφορά θερμοκρασίας. Εναλλακτικά θα μπορέσουν να βοηθήσουν διάφορα προληπτικά μέτρα όπως η μείωση παραγωγής υδρατμών, ο αερισμός και η καλή θέρμανση. Αν η θερμομόνωση φαίνεται δύσκολη και δαπανηρή, σε περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα ταβάνια μία αντισυμπυκνωτική βαφή τύπου Dip anticondensation ή μπορεί να γίνει μία επίστρωση λεπτού θερμομονωτικού υλικού τύπου Isofoam XPS 5mm.
  2. Στη δεύτερη περίπτωση χρειάζεται στεγανοποίηση της ταράτσας κατά προτίμηση με ελαστομερή ασφαλτόπανα λευκής ψηφίδας και βάρους τουλάχιστον 5 kg/m2. Εναλλακτικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποιο από τα επαλειφόμενα ελαστομερή για ταράτσες όπως π.χ. το Roofdex ή το Etansol.

ΑΙΤΙΑ

Η υγρασία στους τοίχους προέρχεται συνήθως από τρία διαφορετικά αίτια

  1. Συμπυκνώσεις υδρατμών πάνω στις εσωτερικές επιφάνειες των εξωτερικών τοίχων
  2. Υγρασία που μπαίνει μέσα λόγω καιρικών φαινομένων (αέρας και βροχή)
  3. Ανιούσα υγρασία όπου η βάση του τοίχου τροφοδοτείται από κάποια πηγή υγρασίας – υγρή γη ή νερά της βροχής – και μέσω τριχοειδών φαινομένων την ανεβάζει προς τα πάνω

ΛΥΣΗ

  1. Τα συμπυκνώματα υδρατμών μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε ως εξής:
    • Θερμομόνωση των τοίχων ώστε να παραμένουν ζεστοί και να αποτρέπουν την συμπύκνωση . Η θερμομόνωση μπορεί να είναι εξωτερική ή εσωτερική με ξυψοσανίδες ή με λεπτες επιστρώσεις πολυστερίνης όπως το Isofoam XPS 5 mm
    • Αύξηση των θερμοκρασιών του χώρου
    • Αερισμός του χώρου
    • Μείωση της παραγωγής υδρατμών στο χώρο
    • Χρήση αντιμουχλικών χρωμάτων τύπου Bioni Nature για την αποτροπή της ενδεχόμενων δημιουργίας μούχλας
  2. Για την υγρασία λόγω βροχής καταφεύγουμε σε επαλείψεις με υδατοαπωθητικά υλικά τύπου Dipimper ή Dip Façade ή με ελαστομερή υλικά τύπου Monodex Ultra ή Elastokryl ανάλογα με το υλικό πρόσοψης και το μέγεθος του προβλήματος
  3. Για την ανιούσα υγρασία – καθαριότητα και για καλύτερη στρατηγική είναι πάντα η πρόληψη , δηλαδή μια πρώτη στρώση διακοπής της ανιούσας υγρασίας κατά τη διάρκεια της κατασκευής

Εκ των υστέρων είναι ένα πρόβλημα που επιλύεται δύσκολα. Η προσπάθεια πρέπει να εστιάζεται στη βελτίωση της αποστράγγισης, δηλαδή στο να μαζεύονται όσο το δυνατόν λιγότερα νερά μπροστά από την κατασκευή. Ανάλογα με το είδος και το μέγεθος του προβλήματος υπάρχει μία σειρά ρητινούχων υλικών επάλειψης για την άμβλυνση του φαινομένου μιας και η εκ των υστέρων επίλυση του είναι σχεδόν αδύνατη.

ΑΙΤΙΑ

Η υγρασία στα υπόγεια τις περισσότερες φορές οφείλεται στην κακή διαχείριση των επιφανειακών υδάτων όμβριων και μη. Σε σπανιότερες περιπτώσεις οφείλεται σε υψηλό υδροφόρο ορίζοντα. Κανονικά δεν πρέπει να ποντάρουμε στη χρήση των υπόγειων χώρων όταν υπάρχει υψηλός υδροφόρος ορίζοντας.

ΛΥΣΗ

Το αρχικό στην προσπάθεια για να περιορίσουμε την υγρασία στα υπόγεια είναι η επαρκής αποστράγγιση των επιφανειακών νερών. Αυτό μπορεί να γίνει με ένα σύστημα από φρεάτια ή αποστραγγιστικά αυλάκια σε στρατηγικά σημεία ή και από ένα συνδυασμό τους.

Από εκεί και πέρα τα υπόγεια χρειάζονται μία στεγανοποίηση. Να περαστούν δηλαδή με ένα στεγανοποιητικό υλικό που να αντέχει σε συνθήκες προσωρινής ή μόνιμης υδροστατικής πίεσης.

Τέτοια υλικά μπορεί να είναι:

  1. Από την εσωτερική πλευρά:
    διάφορα τσιμεντοειδή υλικά όπως το Kristeau ή το Kristoflex που αντέχουν σε αρνητικές πιέσεις (όταν το νερό τείνει να ξεκολλήσει το υλικό από τον τοίχο)
  2. Από την εξωτερική πλευρά:
    Κάποια από τις παρακάτω λύσεις

    • τσιμεντοειδή υλικά ως άνω
    • ασφαλτόπανο αυτοκόλλητο ADESIVAL και μη
    • ελαστομερή επαλειφόμενα ασφαλτικά υλικά
    • Μπεντονιτικά παπλώματα ή γεωσυνθετικοί αργιλικοί φραγμοί

ΑΙΤΙΑ

Τα μπαλκόνια σε αντίθεση με τις ταράτσες και τις βεράντες δεν στεγανοποιούνται γιατί κακώς υπάρχει η εκτίμηση ότι δεν είναι το ίδιο εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης.

Αυτό δεν ισχύει βέβαια και το αποτέλεσμα είναι τα μύρια προβλήματα στεγανοποίησης που παρατηρούνται στα μπαλκόνια.

Τα προβλήματα αυτά έχουν διάφορες μορφές όπως π.χ.

  • Ξεφλουδισμένα χρώματα και φουσκωμένοι, εύθραυστοι σοβάδες στα κούτελα των μπαλκονιών. Αυτό είναι το κύριο αίτιο για την κακή και άθλια αισθητική των περισσότερων κτιρίων.
  • Λεκέδες και υγρασίες στο κάτω μέρος των μπαλκονιών και βραχυκυκλώματα στα φωτιστικά τους.

Ανιούσα υγρασία στο εσωτερικό μέρος των σπιτιών, στις βάσεις των τοίχων που συνορεύουν με τα μπαλκόνια.

ΛΥΣΗ

Όλα τα μπαλκόνια θα πρέπει να στεγανοποιούνται πάνω από την τσιμεντοκονία κλίσεων με ένα εύκαμπτο τσιμεντοειδές όπως το Kristoflex κατάλληλο να δεχθεί επάνω του κόλλα πλακιδίων. Το ιδανικό είναι το τσιμεντοειδές αυτό να ενισχυθεί με ένα υαλόπλεγμα τύπου Vertex R51.

Ανεξάρτητα από την καθολική στεγανοποίηση είναι συνετό οι γωνίες των μπαλκονιών από όλες τις πλευρές τους να στεγανοποιούνται με αυτοκόλλητες βουτιλικές ταινίες ενδεικτικού τύπου PWC που μπορούν να δεχθούν απευθείας πλακάκια.

Σε εκ των υστέρων περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί πλήρης αποξήλωση των πλακιδίων για να δοθεί μόνιμη και αξιόπιστη λύση. Τα συνήθη ημίμετρα δεν επαρκούν στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

ΑΙΤΙΑ

Τις περισσότερες φορές η υγρασία που προέρχεται από τα μπάνια οφείλεται στη μη στεγανή συναρμογή ανάμεσα στη μπανιέρα και τον τοίχο.

Σπανίως το πρόβλημα προέρχεται από υγρασία που διεισδύει από την πλάκα του μπετόν. Οι ποσότητες του νερού είναι τέτοιες που γενικά δεν αρκούν για τέτοια φαινόμενα.

Σε πολλές περιπτώσεις το πρόβλημα δεν έχει καμία σχέση με την επάρκεια της στεγανοποίησης αλλά αστοχίες του υδραυλικού δικτύου.

ΛΥΣΗ

Πριν καταλήξετε στον υδραυλικό θα πρέπει να αποκλείσετε την περίπτωση αστοχιών στην στεγανοποίηση.

Συνήθως το πρόβλημα σχετίζεται με τον αρμό μπανιέρας – τοίχου.

Εκεί χρειάζεται μία ουδέτερη, αντιμουχλική σιλικόνη που θα σφραγίσει στεγανά και μόνιμα τον αρμό αυτό. Μία σιλικόνη τύπου Simson 60 Antimold.

Προλητπικά μιλώντας είναι πολύ καλή κίνηση να στεγανοποιούμε τα μπάνια και λοιπά υγρά δωμάτια όπως πλυσταριά, WC κ.λ.π. πριν την τοποθέτηση πλακιδίων. Η στεγανοποίηση αυτή γίνεται συνήθως με εύκαμπτα τσιμεντοειδή τύπου Kristoflex οπλισμένο με υαλόπλεγα τύπου Vertex R51. Αν δεν γίνει αυτό, τουλάχιστον ας χρησιμοποιηθεί ένας στεγανός εύκαμπτος αρμόστοκος για την αρμολόγηση των πλακιδίων και μία ουδέτερη αντιμυκητιακή σιλικόνη σε όλες τις γωνίες δαπέδου – τοίχων.

Τέλος, μια καλή λύση πριν περαστούν τα πλακάκια είναι να στεγανοποιηθούν οι γωνίες δαπέδου – τοίχων με αυτοκόλλητες βουτιλικές ταινίες PWC. Οι ταινίες αυτές μπορούν να δεχθούν απευθείας πλακάκια.

ΑΙΤΙΑ

Το μπετόν μπορεί να θεωρείται σαν ένα πανίσχυρο δομικό υλικό ωστόσο έχει και αυτό τις παθογένειες του.

Η μόλυνση της ατμόσφαιρας με το αυξημένο CO2 και τα χλωριόντα των παραθαλάσσιων περιοχών ή αυτά που προέρχονται από τα αλάτια αποπαγοποίησης είναι δύο από τις πιο βασικές αιτίες γήρανσης και απαξίωσης του μπετόν.

Συγκεκριμένα το διοξείδιο του άνθρακα προκαλεί μία μείωση του pH του μπετόν προστασίας των σιδηροπλισμών κατά την αντίδραση:

Ca Co H2 + Co2 = Ca C03 + H2O

Αυτό σημαίνει μία μείωση του pH Μπετόν και άρα την παθητική προστασία που προσφέρει στις ράβδους του οπλισμού. Οι ράβδοι πλέον εκτίθενται στο οξυγόνο, στο νερό και στα χλωριόντα και διαβρώνονται προκαλώντας εκτινάξεις στο μπετόν και απολεπίσεις. Η στατική επάρκεια των δομικών στοιχείων τίθεται σε αμφισβήτηση.

ΛΥΣΗ

  • Πρόληψη
    Προληπτικά χρειάζεται επαρκής επικάλυψη και καλή σύνθεση και εφαρμογή του σκυροδέματος. Οι επιφάνειες μπορούν να φινιριστούν με στρώσεις προστασίας όπως το Kristoflex και διάφορα ελαστομερή στεγανά χρώματα. Στο μπετόν μπορούν να προστεθούν αναστολείς διάβρωσης σε υγρή μορφή.
  • Θεραπεία με επισκευαστικά κονιάματα
    Απομακρύνονται όλα τα άρρωστα/σαθρά μέρη του μπετόν.
    Οι οπλισμοί αποκαλύπτονται και καθαρίζονται μέχρι να πάμε σε λευκό μέταλλο. Όταν αυτό δεν είναι εφικτό μπορούμε να χρησιμοποιούμε μέσα μόνωσης όπως ο μετατροπέας σκουριάς Dephop-2.
    Ακολουθούν επαλείψεις με κονιάματα που περιέχουν αναστολείς διάβρωσης όπως το Vimifer. Η αποκατάσταση της γεωμετρίας της διατομής γίνεται με επισκευαστικά κονιάματα τύπου Kristolithe ή Betonfix. Καλό είναι να περιέχουν και αυτά αναστολείς διάβρωσης.
  • Ενισχύσεις με υφάσματα και ελάσματα από ανθρακονήματα.
    Μιλάμε για την τεχνολογία FRPS (Fiber reinforced plastics) όπου εκμεταλλευόμαστε τις τεράστιες αντοχές των ανθρακονημάτων για να ενισχύσουμε στατικά δομικά στοιχεία από μπετόν που έχουν πρόβλημα. Οι εποξειδικές ρητίνες του συστήματος αποτελούν το μέσο μεταβίβασης των τάσεων από τις κατασκευές προς τα ανθρακονήματα.

ΑΙΤΙΑ

Τα χρώματα δέχονται επιθέσεις από δεκάδες φυσικούς και μη παράγοντες.

Οι καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα οι υπεριώδεις ακτίνες, οι βιολογικές εναποθέσεις , μύκητες , άλγη, βρύα, λειχήνες κλπ., η υγρασία με τις πολλαπλές μορφές της, η παραμέληση και έλλειψη συντήρησης των κατασκευών, η δημιουργία ρηγματώσεων από διάφορες αιτίες, οι συνεχείς συστολοδιαστολές, η παραμέληση βασικών αρχών της δομοφυσικής, όλα αυτά παίζουν τον ρόλο τους στη γήρανση και στην καταστροφή των χρωμάτων.

Συνήθως το πρόβλημα προεκτείνεται και στον σοβά – υπόστρωμα.

ΛΥΣΗ

  • Προβλήματα με υγρασία
    Η υγρασία προκαλεί προβλήματα στους σοβάδες λόγω της περιεχομένης ασβέστου. Οι σοβάδες φουσκώνουν, χαλαρώνουν και αποδομούνται. Ιδιαίτερα προβληματική είναι η ανιούσα υγρασία που μπορεί να καταστρέψει ακόμη και τα δομικά υλικά όπως π.χ. τα τούβλα. Εδώ χρειάζεται αποξήλωση των κατεστραμμένων υλικών, αντιμετώπιση της ανιούσας υγρασίας με κάποιο χημικό ή μηχανικό φράγμα και αποκατάσταση των χρωμάτων κατά προτίμηση με ανόργανα πυριτικά χρώματα.
  • Προβλήματα από την βροχή και την έκθεση στον ήλιο:
    Συνήθως οι σοβάδες μένουν ανεπηρέαστοι.Το χρώμα ξύνεται και απομακρύνεται κατά το δυνατόν. Ακολουθεί μία στρώση με σταθεροποιητικό ρητινούχο αστάρι για να δέσει το υπόστρωμα και μετά εφαρμόζεται το νέο χρώμα.
  • Βιολογικές εναποθέσεις
    Το χρώμα καθαρίζεται με κάποιο εξειδικευμένο καθαριστικό τύπου BΙΟΝΙ Clean ή Biosin και μετά εφαρμόζεται το καινούριο σε δύο στρώσεις.
  • Ρηγματωμένα χρώματα
    Στις περισσότερες περιπτώσεις αρκεί η εφαρμογή ενός ελαστομερούς χρώματος που να έχει την ικανότητα να γεφυρώνει τις συνήθους εύρους ρωγμές (πάντα μετά το κατάλληλο για την εκάστοτε περίπτωση αστάρωμα).
  • Φουσκωμένοι σοβάδες
    Πρώτα απ’ όλα αντιμετωπίζουμε την αιτία, δηλαδή πρέπει να σταματήσουμε την πηγή της υγρασίας. Αποξηλώνουμε όλον τον πειραγμένο σοβά και φθάνουμε στον υγιή. Σταθεροποιούμε την επιφάνεια με ένα ρητινούχο, εμποτιστικό υλικό τύπου Sinsol 200 και αποκαθιστούμε τη διατομή με ένα έτοιμο σοβά που χρειάζεται να ανακατευθεί μόνο με νερό. Ξαναβάφουμε την επιφάνεια.

ΑΙΤΙΑ

Τα επιχρίσματα (σοβάδες) φθείρονται και καταστρέφονται κυρίως από την υγρασία και παγοποίηση.

Μερικές φορές η φθορά είναι μη αναστρέψιμη οπότε τα επιχρίσματα χρειάζονται αποδόμηση και επανακατασκευή. Σε πολλές περιπτώσεις αρκεί μία ενίσχυση με ένα ρητινούχο υλικό και μία λεπτή στρώση συμπλήρωσης.

ΛΥΣΗ

  • Διάβρωση από τη συνεχή ή περιοδική παρουσία νερού.
    Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει πριν από όλα να εντοπιστεί η πηγή του προβλήματος και να τακτοποιηθεί με τα ανάλογα μέτρα.
  • Αν μιλάμε για νερά της βροχής, τα επιχρίσματα θα πρέπει να καθαριστούν από τα σαθρά και μετά να γίνει μία σταθεροποίηση του υποστρώματος με ένα ρητινούχο υλικό διείσδυσης όπως το Sinsol
    Ακολουθεί μία εξισωτική στρώση επιχρίσματος με κάποιο ετοιμόχρηστο, στεγανό κονίαμα τύπου Plastermix fine.
    Ακολουθεί μία προστασία από τη δράση του νερού με ένα στεγανό ακρυλικό χρώμα με το ανάλογο αστάρι του.
  • Αν μιλάμε για επιχρίσματα προσβεβλημένα από ανιούσα υγρασία, θα πρέπει να αποξηλωθούν τελείως και να ακολουθήσει κάποιο χημικό φράγμα υγρασίας στον τοίχο με έγχυση ή συμπίεση ρητινών τύπου Kimicover. Μετά γίνεται αποκατάσταση του σοβά με ένα μακροπορώδες επίχρισμα τύπου Limepor και οι επιφάνειες βάφονται κατά προτίμηση με πυριτικά, ανόργανα χρώματα.
    Αν υπάρχει θέμα παγοποίησης, τα επιχρίσματα θα πρέπει να θεωρηθούν αποσαθρωμένα και να απομακρυνθούν τελείως. Τα νέα επιχρίσματα θα πρέπει να περιέχουν κάποιο στεγανό πρόσμικτο όπως το MACON Latex. Για προστασία περνιέται ένα διεισδυτικό στεγανωτικό αστάρι τύπου Sinsol 200 και τέλος ένα στεγανό 100% ακρυλικό χρώμα τύπου Artakryl.
  • Επιχρίσματα χτυπημένα από βιολογικές εναποθέσεις όπως βρύα, άλγη, λειχήνες κ.λ.π. θα πρέπει να καθαριστούν με κάποιο αντιμηκυτιακό καθαριστικό τύπου BIONI Clean ή Mioson. Οι βιολογικές εναποθέσεις αποσαρθρώνουν σταδιακά τα επιχρίσματα. Μετά τον καθαρισμό ακολουθεί προληπτική προστασία με ένα αστάρι τύπου Sinsol 200 και ένα στεγανό 100% ακρυλικό χρώμα τύπου Artakryl.

ΑΙΤΙΑ

Πολλά παλιά σπίτια έχουν τελείως αμόνωτες τις ταράτσες τους και ακόμη περισσότερα ανεπαρκώς θερμομονωμένες.

Άλλα σπίτια μονώθηκαν με ακατάλληλα υλικά όπως πολυστερίνη χωρίς επαρκή θλιπτική ικανότητα ή αφρό πολυουρεθάνης που πολλοί τον θεωρούσαν σαν θερμομονωτικό και στεγανωτικό υλικό μαζί.

Επιπλέον κάποια σπίτια έχουν μονωθεί από την κάτω πλευρά της πλάκας, κάτι το οποίο δεν μπορεί να σταθεί από δομοφυσική άποψη.

ΛΥΣΗ

Οι αμόνωτες ταράτσες πρέπει να θερμομονώνονται απαραιτήτως μιας και αποτελούν μία από τις πιο βασικές αιτίες για την απώλεια χρημάτων που δαπανώνται για τη θέρμανση. Η θερμομόνωση μπορεί να γίνει χωρίς παράλληλη στεγανοποίηση αν αυτό είναι επιθυμητό.

Μπορεί να γίνει ανεστραμμένη μόνωση όπου η θερμομόνωση μπαίνει πάνω από τη στεγανοποίηση. Η ανεστραμμένη μόνωση μπορεί να γίνει με πλάκες εξηλασμένης πολυστερίνης που από πάνω τους τοποθετείται κάποιο βάρος όπως π.χ. χαλίκι, ταρατσόπλακες, κα.

Επιπρόσθετα, μπορεί να γίνει με έτοιμα θερμομονωτικά πλακάκια.

Όταν γίνεται ανεστραμμένη μόνωση θα πρέπει οπωσδήποτε προηγουμένως να έχουμε εξασφαλίσει μια καλή στεγανοποίηση.

Η συμβατική μόνωση είναι η προτιμώμενη όταν πρέπει να δώσουμε παράλληλα και κλίσεις. Στην περίπτωση αυτή βάζουμε πρώτα τη θερμομόνωση, μετά ρίχνουμε τις κλίσεις με μπετόν ή ελαφρομπετόν και στο τέλος εφαρμόζουμε τη στεγανοποίηση που θα μείνει σαν τελική στρώση. Αν έχουμε κλίσεις, στεγανοποίηση και ελλιπή θερμομόνωση, η καλύτερη λύση είναι να χρησιμοποιήσουμε θερμομονωτικά πλακίδια.

Εάν υπάρχει βρεγμένη πολυουρεθάνη θα πρέπει να απομακρυνθεί ολοσχερώς και να αντικατασταθεί.

Εάν υπάρχει βρεγμένο ελαφρομπετόν το πρόβλημα είναι μεγάλο και δυσεπίλυτο, ωστόσο η λύση του εξαρτάται από τα οικονομικά του ιδιοκτήτη και από τις καιρικές συνθήκες.

Σε ταράτσες μονωμένες από την κάτω πλευρά προσθέτουμε τουλάχιστον ισοδύναμη θερμομόνωση από την επάνω πλευρά για να αποφύγουμε πιθανές ρωγμές στο άνω μέρος των τοιχοποιίων.

Προτείνουμε η θερμομόνωση των δωμάτων να γίνεται με το καινοτομικό υλικό IKO Enertherm ALU που πρόκειται για αφρό πολυισοκυανουρίας εγκλωβισμένο ανάμεσα σε δύο πολυστρωματικά φύλλα αλουμινίου.

Η πολυισοκυανουρία με την μορφή των πλακών αφρού IKO Enertherm ALU αποτελεί το μέλλον στη θερμομόνωση των ταρατσών.

ΑΙΤΙΑ

Το κυριότερο πρόβλημα θερμομόνωσης στις στέγες στην Ελλάδα είναι τα εύφλεκτα θερμομονωτικά υλικά που χρησιμοποιούνται σε ξύλινες κατασκευές. Υλικά όπως η απλή πολυστερίνη ή η εξηλασμένη πολυστερίνη τη στιγμή που τα υλικά αυτά απαγορεύονται αυστηρά στα υπόλοιπα δυτικά κράτη.

Επιπλέον πολλοί τοποθετούν τις μεμβράνες κεραμοσκεπών – όταν τις χρησιμοποιούν – κάτω από το θερμομονωτικό υλικό με αποτέλεσμα αυτό να παραμένει έκθετο σε τυχόν εισροές του νερού μέσα από τα κενά των κεραμιδιών.

Κάποιοι εγκαθιστούν μόνο ανακλαστική θερμομόνωση η οποία – ακόμη κι όταν μπαίνει σωστά, πράγμα που δεν είναι εγγυημένο – δεν μπορεί να προστατέψει την κατασκευή από το κρύο.

Τέλος, είναι πολύ συνηθισμένο να μη τοποθετούνται φράγματα υδρατμών ακόμη και στα κλίματα στα οποία θεωρούνται απαραίτητα, δηλ στα έντονα ηπειρωτικά κλίματα και σε υψόμετρα πάνω από 500m.

ΛΥΣΗ

Τα θερμομονωτικά υλικά θα πρέπει να είναι κατά το δυνατόν άφλεκτα έτσι ώστε να μην ενισχύουν τυχόν πυρκαγιά σε περίπτωση που ξεσπάσει. Έτσι δεν είναι καθόλου συνετό να χρησιμοποιούνται πολυστερίνες στις κεραμοσκεπές. Υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο υαλοβάμβακας, ο πετροβάμβακας, ο ορυκτοβάμβακας και ο αφρός πολυισοκυανουρίας IKO Enertherm ALU.

Οι μεμβράνες κεραμοσκεπών πρέπει να τοποθετούνται πάντα πάνω από τη θερμομόνωση ώστε να την προστατεύουν σε περίπτωση που υπάρξει εισροή νερού. Μπορούν να μπουν σε άμεση επαφή με το θερμομονωτικό υλικό στην περίπτωση που είναι αναπνέουσες ή με μία απόσταση για λόγους αερισμού στην περίπτωση που είναι φράγματα υδρατμών όπως οι συνήθεις ασφαλτικές.

Η ανακλαστική θερμομόνωση εάν κι εφόσον χρησιμοποιείται θα πρέπει να λειτουργεί σαν συμπλήρωμα της συμβατικής θερμομόνωσης και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπαίνει αυτόνομα, εκτός ίσως κάποιων περιπτώσεων θερινών κατοικιών.

Η ανακλαστική θερμομόνωση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντικατασταθεί ή να υποκαταστήσει τη συμβατική θερμομόνωση.

Τέλος, για την προστασία της θερμομόνωσης από τους εσωτερικούς υδρατμούς θα πρέπει να τοποθετείται κατά περίπτωση κι ένα φράγμα υδρατμών. Το φράγμα υδρατμών έχει σαν αποστολή να ανακόπτει την άνοδο των υδρατμών κατά τη χειμερινή περίοδο και την ενδεχόμενη υγροποίηση τους μέσω συμπύκνωσης κάπου μέσα στο σύστημα της θερμομόνωσης. Το νερό στην περίπτωση αυτή ανάλογα με την ποσότητά του θα μπορούσε να προκαλέσει από μικρές έως και πολύ μεγάλες καταστροφές.

ΑΙΤΙΑ

Η έλλειψη θερμομόνωσης στην πυλωτή (πιο σωστό πελοτή/ pilotis) μιας κατοικίας είναι ένα θέμα που προκαλεί μεγάλα προβλήματα με συμπυκνώσεις υδρατμών δημιουργία μούχλας και έλλειψη θερμικής άνεσης για τους ενοίκους.

Δεν είναι ασύνηθες να υπάρχουν λιμνάσματα νερού πάνω στο πάτωμα και κοντά στους τοίχους. Όπως και δεν είναι ασυνήθης η δημιουργία μεγάλων αποικιών μούχλας.

Επειδή δε ο άνθρωπος κρυώνει από τα πόδια, πάντα υπάρχει ανισορροπία στην θερμοκρασία του σώματος πράγμα που προκαλεί μία δυσάρεστη μείωση της θερμικής άνεσης των ενοίκων κάτι που συνεπικουρείται από τη δημιουργία ρευμάτων αέρα κάτω από την πυλωτή.

ΛΥΣΗ

Η λύση είναι η θερμομόνωση της πυλωτής από την κάτω πλευρά (εξωτερικά).

Η θερμομόνωση θα πρέπει να καλύπτει καλά και τα δοκάρια στο κάθετο τμήμα τους για να αποφευχθούν οι θερμογέφυρες στις γωνίες.

Τι υλικό να χρησιμοποιήσουμε;

Προτείνουμε ανεπιφύλακτα την γραφιτούχα πολυστερίνη σαν απόλυτο value for money. Ιδανικό υλικό για τη θερμομόνωση μιας πυλωτής.

Σε τι πάχος;

Αυτό που καλύπτει τον ΚΕΝΑΚ. Αλλά συνιστούμε να ξεπερνάει τα ελάχιστα αποδεκτά πάχη κατά 20-30%.

Οι εργασίες εκτυλίσσονται όπως μίας τυπικής θερμοπρόσοψης.

Εκείνο που μπορεί να διαφοροποιηθεί είναι το τελικό φινίρισμα όπου για επίτευξη οικονομίας μπορούμε να αποφύγουμε τον τελικό ακρυλικό ή σιλικονούχο σοβά και να αρκεστούμε σε ένα καλό ακρυλικό χρώμα εξωτερικής χρήσης.

ΑΙΤΙΑ

Τα περισσότερα προβλήματα θερμοπρόσοψης/ εξωτερικής θερμομόνωσης προέρχονται από την έλλειψη εμπειρίας των συνεργείων που εφαρμόζουν τα σχετικά συστήματα και βέβαια από την έλλειψη επίβλεψης από ειδικευμένους τεχνικούς.

Τα πιο συνηθισμένα προβλήματα

  • Κακές μηχανικές αντοχές που προέρχονται κυρίως από μία κακά εκτελεσμένη στρώση βάσης με κύριο πάντα ένοχο ένα χαμηλών προδιαγραφών υαλόπλεγμα.
  • Ρωγμές κατά την ένωση των αρμών των πλακών.
  • Άλγη, λειχήνες και άλλες βιολογικές εναποθέσεις πάνω στον τελικό σοβά.
  • Κακές λεπτομέρειες συναρμογής σε άκρα και ειδικά σημεία που αποτελούν εν δυνάμει εισόδους για το νερό.
  • Μη λήψη ειδικών μέτρων για τη βάση της μόνωσης, τη ζώνη αναπήδησης της βροχής.

ΛΥΣΗ

Τα συστήματα θερμοπρόσοψης γενικά είναι πολύ καλά και τεκμηριωμένα. Εκεί που χωλαίνει η όλη κατάσταση είναι η εφαρμογή τους, δηλαδή τα μη εκπαιδευμένα συνεργεία.

Κάποιες εταιρείες με βαρύ όνομα διαθέτουν μόνιμα και έμπειρα συνεργεία αλλά δεν μπορούν να ανταγωνιστούν σε τιμές τις τιμές των απανταχού αλεξιπτωτιστών. Εκείνο που είναι βασικό είναι να επιλέγεται ένα καλό όνομα που θα εγγυάται αξιόπιστο αποτέλεσμα κατά τα άλλα.

  • Δεν πρέπει να γίνεται καμία έκπτωση στην ποιότητα του υαλοπλέγματος, όπου πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο υλικά premium quality όπως το Vertex R131 και το Masternet 160 Premium. Τα υαλοπλέγματα είναι που δημιουργούν ισχυρές στρώσεις βάσης και αυτές με τη σειρά τους δημιουργούν ισχυρές θερμοπροσόψεις.
  • Οι πλάκες πρέπει να μπαίνουν με τακτοποίηση των αρμών τους ώστε να μη δημιουργούν προτιμησιακές διευθύνσεις ρηγμάτωσης.
  • Οι σοβάδες είτε τσιμεντοειδείς είτε ακρυλικοί είτε σιλικονούχοι θα πρέπει να περιέχουν αντιμυκητιακά πρόσμικτα για να αποθαρρύνεται η ανάπτυξη βιολογικών εναποθέσεων.
  • Όπου υπάρχουν ενώσεις/ συναρμογές θα πρέπει να στεγανοποιούνται με επιμέλεια με τη χρήση σφραγιστικών υλικών υψηλής αντοχής σε υπεριώδεις όπως οι μαστίχες Tekaflex MS-15 με βάση πολυμερή MS. Γενικά δεν πρέπει να αφήνονται πιθανοί είσοδοι του νερού. Ολόκληρη η θερμοπρόσοψη θα πρέπει να είναι μία ενιαία και συνεχή, στεγανή επιφάνεια.
  • Στο κάτω μέρος της θερμομόνωσης, εκεί που συνορεύει με το έδαφος θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο εξηλασμένη πολυστερίνη και στεγανά κονιάματα για να μπορούν να αντέχουν στην μηχανική διάβρωση από την αναπήδηση της βροχής.

ΑΙΤΙΑ

Η εσωτερική θερμομόνωση τοίχων έχει ένα μείζον μειονέκτημα: την απώλεια πολύτιμου εσωτερικού χώρου. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για τα σπίτια που βρίσκονται στα κέντρα των πόλεων όπου τα τετραγωνικά είναι λίγα και οι τιμές υψηλές.

Στην προσπάθεια να αντιμετωπισθεί αυτό το πρόβλημα γίνονται λάθη επί λαθών με το συνηθέστερο και μεγαλύτερο να είναι η θερμομόνωση με λεπτά φύλλα θερμομονωτικών υλικών – συνήθως εξηλασμένης πολυστερίνης – πάχους μικρότερου του 1cm.

Δεν πρέπει να μιλάμε για θερμομόνωση γιατί οι θερμικές αντιστάσεις αυτών των υλικών είναι σχεδόν αμελητέες. Μάλλον πρέπει να μιλάμε για μία προσπάθεια αποφυγής των συμπυκνώσεων και της μούχλας.

Κάποιες προσπάθειες που γίνονται για την εφαρμογή μεθόδων και υλικών θερμοπρόσοψης από την εσωτερική πλευρά έχουν το πρόβλημα των ανεπαρκών μηχανικών αντοχών.

ΛΥΣΗ

Η σωστή λύση έχει το μειονέκτημα της απώλειας χώρου αλλά δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Η λύση περιλαμβάνει εφαρμογή θερμομονωτικών πλακών και επένδυση με γυψοσανίδες που στοκάρονται και βάφονται.

Οι γυψοσανίδες στερεώνονται μηχανικά πάνω σε μεταλλικό σκελετό.

Για αποφυγή των ηχογέφυρων και για αύξηση των ηχομονωτικών ιδιοτήτων των επενδύσεων, χρησιμοποιούμε κάποια ελαστικά απευθείας πάνω στις γυψοσανίδες π.χ. Topsilent.

Αν οι μηχανικές αντοχές των γυψοσανίδων δεν είναι επαρκείς για τη συγκεκριμένη χρήση το χώρου, μπορούν να αντικατασταθούν από τσιμεντοσανίδες Aquafire που έχουν πολύ υψηλότερες μηχανικές αντοχές.

Τα πάχη των θερμομονωτικών υλικών θα πρέπει να ικανοποιούν τον ΚΕΝΑΚ.

ΑΙΤΙΑ

  1. Τραυματισμός της στεγανοποιητικής στρώσης από πέτρες και χαλίκια που υπάρχουν στα επιχώματα.
  2. Χρησιμοποίηση ακατάλληλων υλικών που δεν είναι στεγανοποιητικά αλλά απλά αδιαβροχοποιητικά. Μια τέτοια πολύ συνηθισμένη περίπτωση είναι τα ασφαλτικά γαλακτώματα που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στη στεγανοποίηση τοιχίων υπογείων. Για να μπορεί ένα υλικό να χαρακτηρισθεί στεγανοποιητικό θα πρέπει να έχει ελαστικότητα ώστε να γεφυρώνει τις τριχοειδείς ρωγμές και να μπορεί να πιάσει ένα φιλμ τέτοιο που να μπορεί να αντιστέκεται στην υδροστατική πίεση. Δεν είναι όλα τα υλικά κατάλληλα για τέτοια χρήση.
  3. Τέλος, το νερό μπορεί να προέρχεται από αμόνωτα μέρη, όπως π.χ. οι βάσεις των τοιχίων και οι εδαφοπλάκες. Κανονικά όταν υπάρχουν θέματα στεγανοποίησης στην περιοχή, οι εξωτερικές στεγανοποιήσεις θα πρέπει να γίνονται με τη μορφή στεγανολεκανών.

ΛΥΣΗ

  1. Πάνω από τη στεγανοποιητική μεμβράνη θα πρέπει να μπαίνει μια μεμβράνη προστασίας όπως το Neodrain. Δηλαδή οι λεγόμενες αποστραγγιστικές μεμβράνες που βοηθούν πολύ στη μηχανική προστασία των μαλακών στεγανωτικών επιστρώσεων.
  2. Ανάλογα με την περίπτωση θα πρέπει να επιλέγεται και το κατάλληλο στεγανοποιητικό υλικό. Τα ασφαλτικά γαλακτώματα τύπου Bitupast είναι κατάλληλα μόνο για υγρασία εδάφους. Όταν υπάρχει περίπτωση έστω και προσωρινής υδροστατικής πίεσης θα πρέπει να χρησιμοποιούνται τα εξής υλικά:
    • Τσιμεντοειδή όπως το Kristeau ή το Kristoflex (ενός και δύο συστατικών αντίστοιχα)
    • Ασφαλτικές μεμβράνες αυτοκόλλητες Adeflex ή κλασσικά ασφαλτόπανα
    • Αργιλικοί γεωσυνθετικοί φραγμοί – GCLs : geosynthetic clay liners
  3. Όταν υπάρχει υδροφόρος ορίζοντας μόνιμος ή περιοδικός που έρχεται σε επαφή με την πλάκα του υπογείου δεν αρκεί η στεγανοποίηση των τοιχίων, χρειάζεται να γίνει μία ολική και συνεχής στεγανοποίηση που θα περιλαμβάνει την εδαφοπλάκα και τα τοιχία, η γνωστή στεγανολεκάνη.

ΑΙΤΙΑ

Παρά την μεγάλη πρόοδο στα υλικά στεγανοποίησης ταρατσών και στην τεχνογνωσία εφαρμογής τους τα προβλήματα στις ταράτσες βρίθουν. Οι βασικοί λόγοι για αυτό είναι:

  • Η έλλειψη επαρκών κλίσεων που είναι ενδεικτικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Νερά που λιμνάζουν, αργά ή γρήγορα θα βρουν τον τρόπο να διεισδύσουν στην πλάκα μέσα από τις πιο μικρές ατέλειες της στεγανοποίησης.
    Επιπλέον τα λιμνάζοντα νερά μαζεύουν σκόνη και μπορούν να γίνουν η βασική αιτία για ανάπτυξη φυτικής ζωής που θα δοκιμάσει περαιτέρω τις αντοχές της στεγανοποίησης. Και βέβαια το χειμώνα η πιθανή παγοποίηση του νερού μπορεί να προκαλέσει μεγάλες ζημιές.
  • Η στεγανοποίηση των στηθαίων δεν γίνεται σωστά. Είναι σημεία που χρειάζονται ιδιαίτερη μέριμνα και σωστή ενίσχυση αλλά και αυτά δεν είναι συχνά επαρκή λόγω της αποσάθρωσης των σοβάδων.
  • Η στεγανοποίηση συναρμογών και λεπτομερειών όπως γύρω από σωλήνες εξαερισμού, εξαεριστήρες μονώσεων, ταρατσομόλυβα κ.λ.π.

Η χρήση φθηνών και κακών ποιοτικά υλικών που δεν μπορούν να αντέξουν τη δράση των στοιχείων της φύσης για πάνω από 1-2 χρόνια.

ΛΥΣΗ

Οι επαρκείς κλίσεις (ρύσεις) του δώματος/ταράτσας είναι εκ των ων ουκ άνευ για τη σωστή στεγανοποίηση. Συνεπώς με κάθε θυσία και μέριμνα θα πρέπει να δημιουργούνται κλίσεις που εξασφαλίζουν την άνετη απορροή των όμβριων. Η καλή αποστράγγιση στις περιπτώσεις αυτές είναι η Καλή στεγανοποίηση.

Τα στηθαία χρειάζονται εμπειρία και προσοχή. Στην περίπτωση ασφαλτοπάνων, απαγορεύεται η κύρια στρώση να σηκώνεται στα στηθαία. Κόβονται λωρίδες πλάτους 25-33cm και κολλιούνται αυτόνομα. Μάλιστα καλό είναι να μην έχουν μεγάλο μήκος για να μπορούν να κολληθούν σωστά. Σε περίπτωση επαλειφόμενων υλικών δημιουργούμε λούκι στις γωνίες με ένα τσιμεντοειδές και οπλίζουμε τη στεγανοποίηση εκατέρωθεν του λουκιού κατά 10-20cm με ένα οπλισμό όπως είναι το Αρματουρ.

Οι λεπτομέρειες γύρω από ειδικά σημεία πρέπει να γίνονται με θρησκευτική ευλάβεια. Στις περιπτώσεις αυτές θα βοηθήσει πολύ κάποια μαστίχη, τις περισσότερες φορές ασφαλτική τύπου Bitumac. Τοποθετούμε τη μαστίχη με γενναιοδωρία γύρω και πάνω στους αρμούς και τα ανοίγματα. Στο τέλος προστατεύουμε την μαστίχη από τον ήλιο με κάποιο υλικό τύπου Bitual.

Είναι θεμελιώδους σημασίας να επιλέγουμε υλικά που έχουν την ποιότητα και τις προδιαγραφές για να αντέξουν για πολλά χρόνια.

Άλλωστε σήμερα τα εργατικά είναι πιο ακριβά από το κόστος των υλικών.

ΑΙΤΙΑ

  1. Το μεγαλύτερο πρόβλημα παρατηρείται στους τοίχους των ισογείων κατοικιών και έχει να κάνει με την ανιούσα υγρασία. Το έδαφος είναι μία εν δυνάμει συνεχής πηγή τροφοδότησης με υγρασία των τοίχων. Η υγρασία ανεβαίνει προς τα επάνω μέσω του συστήματος των τριχοειδών πόρων και μπορεί να φτάσει σε ύψη μεγαλύτερα του 1m.
  2. Στους υπέργειους τοίχους το πρόβλημα είναι η βροχή. Και μπορεί μεν η βροχή να χτυπάει πάνω στους τοίχους και να φεύγει χωρίς να δημιουργεί συνθήκες υδροστατικής πίεσης αλλά σε περιπτώσεις ισχυρών ανεμοπιέσεων η στεγανοποίηση των τοίχων τίθεται σε δοκιμασία. Τα συνήθη προβλήματα δημιουργούνται από ρωγμές, πλημμελή στεγανοποίηση γύρω από τα κουφώματα και τα πορώδη υλικά.

ΛΥΣΗ

  1. Η καλύτερη λύση στην περίπτωση αυτή είναι η πρόληψη. Και η πρόληψη συνίσταται σε δύο σκέλη:
    • Η χρησιμοποίηση μίας ταινίας ανιούσας υγρασίας σαν φράγμα κατά της ανερχόμενης υγρασίας.
    • Η λήψη επαρκών αποστραγγιστικών μέτρων έτσι ώστε να μην υπάρχει συσσώρευση μεγάλων όγκων νερού μπροστά από τις κατασκευές. Μπορούν λοιπόν να χρησιμοποιηθούν κανάλια αποστράγγισης ή πλαστικά φρεάτια ή συνδυασμός αυτών. Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν επιφανειακές αποστραγγιστικές τάφροι ή και υπόγειες γύρω από τα τοιχία των υπογείων.
  2. Οι ρωγμές συνήθως γίνονται από κακό σχεδιασμό και συρρικνώσεις σε επιχρίσματα. Μεμονωμένες ρωγμές διανοίγονται και σφραγίζονται μία-μία με την ανάλογη μαστίχη, όπως η Tekaflex MS 15.

Μικρότερες ρωγμές μπορούν να αντιμετωπισθούν ομαδικά με ένα ελαστομερές χρώμα τύπου Monodex που κατά περίπτωση μπορεί να οπλιστεί με έναν οπλισμό τύπου Αρματούρ.

Οι αρμοί γύρω από τα κουφώματα πρέπει να σφραγίζονται με μία ελαστομερή, βαφόμενη μαστίχη τύπου Tekaflex MS 15 ή Tekaflex MS 40.

Τα πορώση υλικά τοιχοποιίας θα πρέπει να αδιαβροχοποιούνται με ένα διαφανές διάλυμα ή γαλάκτωμα από σιλοξάνια ή σιλάνια.

ΑΙΤΙΑ

Το 90% των προβλημάτων στεγανοποίησης στα μπάνια προέρχεται από τη συναρμογή της μπανιέρας με τον τοίχο.

Οι μπανιέρες με το βάρος του νερού ‘’κάθονται’’ και αποκολλώνται από τους τοίχους σχηματίζοντας αρμούς/ρωγμές που είναι δίοδοι για το νερό. Το νερό περνάει μέσω αυτών στους διπλανούς χώρους και προκαλεί φουσκώματα των σοβάδων, εμφάνιση αλάτων, αποκολλήσεις χρωμάτων κ.λ.π.

ΛΥΣΗ

Οι αρμοί αυτοί θα πρέπει να σφραγίζονται με μία καλή αντιμουχλική σιλικόνη κατά προτίμηση ουδέτερη για να κολλάει τόσο στις μεταλλικές όσο και στις ακρυλικές μπανιέρες.

Καλός καθαρισμός, εφαρμογή χαρτοταινίας για καλή εμφάνιση, χρήση κλασσικού πιστολιού σιλικόνης και πίεση με το δάχτυλο για καλύτερη πρόσφυση και στρώσιμο.

Μια πολύ σωστή κίνηση είναι να στεγανοποιούνται οι γωνίες δαπέδου τοίχου πριν μπουν τα πλακάκια με αυτοκόλλητες στεγανωτικές ταινίες τύπου PWC.

Και βέβαια η σωστή δουλειά σε μία ποιοτική κατασκευή είναι να στεγανοποιηθεί όλο το δάπεδο με ένα υλικό τύπου Kristoflex. Έτσι σε μία περίπτωση πλημμύρας θα προστατευθεί ο κάτω όροφος.

ΑΙΤΙΑ

Η εσωτερική στεγανοποίηση στα υπόγεια είναι εκ των πραγμάτων δύσκολη και αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση δεδομένου ότι το νερό πρέπει να αναχαιτίζεται πριν έλθει σε επαφή με την κατασκευή και όχι μετά.

Μερικές φορές όμως η έλλειψη προσβασιμότητας μας υποχρεώνει να δουλεύουμε μόνο από την εσωτερική πλευρά.

Οι αστοχίες στην περίπτωση αυτή έχουν συνήθως να κάνουν σχέση με:

  1. Την πλημμελή στεγανοποίηση στον αρμό τοιχίου δαπέδου. Αυτός ο αρμός θα πρέπει να σκάβεται καλά σε μία σκωτία 2x2cm τουλάχιστον και να στεγανοποιείται με ένα εύκαμπτο υλικό τύπου Krimastic και όχι άκαμπτο. Τα άκαμπτα υλικά έχουν χίλιους δυο λόγου για να ρηγματώσουν.
  2. Την ανεπιτυχή προστεγανοποίηση. Προστεγανοποίηση είναι η διαδικασία κατά την οποία σταματάμε πρώτα τις εισροές του νερού. Αν δεν γίνει αυτή η δουλειά δεν μπορεί να στεγανοποιηθεί καμία επιφάνεια γιατί τα τσιμεντοειδή υλικά που χρησιμοποιούμε δεν μπορούν να πήξουν λόγω της διαρκούς εισόδου του νερού.

Την χρήση των επαλειφόμενων, τσιμεντοειδών στεγανοποιητικών υλικών πάνω σε μη κατάλληλα υποστρώματα. Για παράδειγμα δεν επιτρέπεται να περνάμε αυτά τα υλικά πάνω σε σοβατισμένες επιφάνειες. Μόνο πάνω σε μπετόν ή τσιμεντοκονία και το πολύ πολύ σε τούβλα που έχουν αρμολογηθεί πρώτα με κονίαμα χωρίς ασβέστη.

ΛΥΣΗ

  1. Το περισσότερο νερό στα υπόγεια μπαίνει από τους αρμούς τοιχίων-δαπέδου που πέφτουν σε ξεχωριστές φάσεις με αποτέλεσμα να υπάρχει κενό. Οι αρμοί αυτοί πρέπει να στεγανοποιούνται λοιπόν με πολύ προσοχή.
    Σκάβονται εκατέρωθεν και ανοίγουν σε μία σκωτία με κάθετα τοιχώματα. Αν χρησιμοποιηθεί άκαμπτο κονίαμα για την σφράγιση του αρμού είναι πολύ πιθανό να ρηγματωθεί, και αυτό είναι που γίνεται συνήθως. Συνιστάται η χρήση εύκαμπτων κονιαμάτων τύπου Krimastic. Θα πρέπει να σχηματισθεί ένα μικρό λούκι για να γλυκάνει η ορθή συναρμογή.
  2. Η προστεγανοποίηση είναι πιο δύσκολη δουλειά στις στεγανοποιήσεις υπογείων. Είναι σημαντικό να χρησιμοποιούνται υλικά δοκιμασμένα όπως το Kristop, κονίαμα ακαριαίας πήξης. Οι αρμοί ή τα μεμονωμένα σημεία δεν ανοίγονται σε σκωτίες με κάθετα τοιχώματα και σφραγίζονται με το καλοανακατεμένο υλικό ακαριαίας δράσης. Η προετοιμασία γίνεται σε μικρές ποσότητες για να προλαβαίνει το υλικό να δουλευτεί. Πιέζουμε επίμονα με το χέρι χωρίς να το κουνάμε καθόλου από τη θέση του για τουλάχιστον 30’. Δεν επιτρέπεται η επίπαση του υλικού πάνω στην προβληματική επιφάνεια, δεν είναι αυτός ο τρόπος που λειτουργεί.
  3. Στα υποστρώματα είναι δεκτά το μπετόν και τα τσιμεντοκονιάματα. Οι τοίχοι με τούβλα είναι δεκτοί υπό προϋποθέσεις.

Οι επιφάνειες βρέχονται έως κορεσμού και τα επαλειφόμενα κονιάματα εφαρμόζονται με βούρτσα με κινήσεις επίμονες και στακάτες. Δεν δουλεύονται όπως τα χρώματα. Χρειάζεται πολύ περισσότερη επιμονή για να γεμίσουν οι πόροι και να πάρουμε ένα πάχος το ελάχιστο 1mm.

ΑΙΤΙΑ

Οι δεξαμενές νερού ανήκουν στις κατασκευές εκείνες των οποίων η στεγανοποίηση πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική λόγω της συνεχούς παρουσίας υδροστατικής πίεσης.

Τα μεγαλύτερα προβλήματα εντοπίζονται στα σημεία διέλευσης σωλήνων και στις συναρμογές δαπέδου – τοιχίων. Επίσης, οι στεγανοποιήσεις με μονοσυστατικά τσιμεντοειδή σπάνια δεν δημιουργούν προβλήματα.

ΛΥΣΗ

Όλα τα σημεία διέλευσης σωλήνων καθώς και οι συναρμογές κάθετου οριζόντιου θα πρέπει να σφραγίζονται όχι με άκαμπτα τσιμεντοειδή επισκευαστικά κονιάματα ενός συστατικού, αλλά με εύκαμπτα δύο συστατικών τύπου Krimastic.

Για την γενική στεγανοποίηση μίας δεξαμενής θα πρέπει να αποφεύγονται τα ενός συστατικού άκαμπτα τσιμεντοειδή. Η υδροστατική πίεση και οι μικρομετακινήσεις του υποστρώματος απαιτούν δύο συστατικών, εύκαμπτα τσιμεντοειδή συστήματα τύπου Kristoflex. Τουλάχιστον 3 στρώσεις από 1kg/m2 η κάθε μία.

Βέβαια η στεγανοποίηση μιας δεξαμενής ξεκινάει από την κατασκευή της. Απαιτεί σωστό σχεδιασμό, επαρκή οπλισμό, μπετόν βέλτιστης κοκομετρικής σύνθεσης όπου έχει γίνει και χρήση υπερρεστοποιητών για την μέγιστη δυνατή μείωση του υδατοτσιμεντοσυντελεστή και συνεπώς του πορώδους.

ΑΙΤΙΑ

Οι ζαρντινιέρες χρειάζονται καλή στεγανοποίηση γιατί βρίσκονται σε συνεχή επαφή με υγρό, λασπερό χρώμα.

Επιπλέον η στεγανοποίηση θα πρέπει να είναι και ανθεκτική στην διαβρωτική επίδραση των ριζών.

Η επιλογή ακατάλληλων υλικών οδηγεί σε συχνές αποτυχίες.

ΛΥΣΗ

Τα υλικά που επιλέγονται για την στεγανοποίηση των ζαρντινιέρων θα πρέπει να σχηματίζουν παχύ, στεγανωτικό, συνεχή υμένα και να μη τρυπάνε από τις ρίζες.

Κατάλληλα υλικά για την περίσταση είναι κυρίως τα αυτοκόλλητα αντιριζικά ασφαλτόπανα τύπου Root Barrier. Από επαλειφόμενα υλικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν τσιμεντοειδή εύκαμπτα τύπου Kristoflex ή πολυουρεθανικά επαλειφόμενα τύπου Isoplast PU.

Είναι απαραίτητο να υπάρχει πάντα μία στρώση αποστράγγισης πάνω από τη στεγανοποίηση που να διαχωρίζεται από το χώμα με ένα γεωύφασμα πολυπροπυλενίου τύπου Ecofelt PP-FC/AG. Σαν αποστραγγιστική στρώση μπορεί να χρησιμοποιηθεί χαλίκι ή μια αποστραγγιστική μεμβράνη τύπου Neodrain Κήπων.

ΑΙΤΙΑ

Τα μπαλκόνια θα έπρεπε να στεγανοποιούνται όπως και οι ταράτσες γιατί δυνητικά μπορούν να κρατήσουν πολύ νερό σε περιπτώσεις βροχής. Γενικώς όμως δεν στεγανοποιούνται ούτε στο ελάχιστο εξ’ ου και τα πολλά αισθητικά και λειτουργικά προβλήματα που παρουσιάζουν. Αν σηκώσουμε τα μάτια μας ψηλά θα δούμε δεκάδες στηθαία μπαλκονιών με φουσκωμένους σοβάδες και αποκολλημένα χρώματα.

Συχνά είναι και τα φαινόμενα κηλίδων στο κάτω μέρος των μπαλκονιών και οι καταστροφές φωτιστικών.

ΛΥΣΗ

Όλα τα μπαλκόνια θα πρέπει να στεγανοποιούνται τουλάχιστον με δύο στρώσεις επαλειφόμενου υλικού τύπου Kristoflex. Δηλαδή με εύκαμπτο τσιμεντοειδές υλικό που θα πρέπει να είναι οπλισμένο με κάποιο υαλόπλεγμα τύπου Vertex R 51.

Ειδικά στις γωνίες θα πρέπει να παίρνονται πιο αποτελεσματικά μέτρα όπως π.χ. η στεγανοποίηση με αυτοκόλλητες βουτιλικές ταινίες PWC που μπορούν να δεχθούν απ’ ευθείας πάνω τους πλακάκια με την ανάλογη κόλλα.

Παλιά μπαλκόνια

Σε παλιά μπαλκόνια που έχουν πρόβλημα θα πρέπει κανονικά να γίνεται αποξήλωση των πλακιδίων και μία διαδικασία ανάλογη της προηγούμενης. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, τουλάχιστον θα πρέπει να σιλικονάρονται όλες οι γωνίες με μία σιλικόνη τύπου Tekaflex MS 15 και να περνιέται ένα εμποτιστικό σιλικονούχο υλικό σε όλους τους αρμούς των πλακιδίων .

ΑΙΤΙΑ

Η στεγανοποίηση μιας πισίνας είναι ένα μεγάλο στοίχημα ακόμη και για τους πιο έμπειρους του κλάδου μιας και συνυπάρχουν ταυτόχρονα πολλές δυσμενείς παράμετροι όπως η έκθεση στις εξωτερικές συνθήκες, η υδροστατική πίεση, τα ισχυρά χημικά που χρησιμοποιούνται στο νερό της και οι πιθανότητες αρνητικής πίεσης κάνουν το εγχείρημα μιας αποτελεσματικής στεγανοποίησης δύσκολο.

Επιπλέον τα πολλά ευπαθή σημεία όπως οι αρμοί, τα φωτιστικά, τα σκίμερ, τα φρεάτια κλπ. κάνουν το πρόβλημα μεγαλύτερο.

ΛΥΣΗ

Το πιο βασικό είναι να γίνει μία σωστή αρχή από τη φάση της σκυροδέτησης. Καλή κοκομετρική σύνθεση, υπερρευστοποιητές και στεγανωτικό μάζης θα βοηθήσουν πολύ.

Ομοίως τα waterstops –μπεντονιτικά ή PVC– σε όλους τους αρμούς εργασίας και διαστολής. Οι επιφάνειες επιπεδώνονται με ισχυρές τσιμεντοκονίες βελτιωμένες με τη χρήση λάτεξ SBR τύπου MACON Latex.
Όλοι οι αρμοί εργασίας σφραγίζονται με τον εύκαμπτο τσιμεντοειδή στόκο Krimastic. Οι αρμοί διαστολής με υλικό με βάση τα πολυσουλφίδια Tioelast KOS.

Η επιφάνεια επαλείφεται με κάποιο μονωτικό τσιμεντοειδές τύπου Kristeau ή Kristoflex.

Τα μονοσυστατικά τσιμεντοειδή όπως το Kristeau χρησιμοποιούνται όταν η τελική επιφάνεια θα είναι κάποια εποξειδική βαφή. Στην περίπτωση αυτή γίνεται επιμελώς η στεγανοποίηση με Kristeau με 2-3 χέρια εκ των οποίων το τελευταίο στρώνεται με σπάτουλα για την επίτευξη λείας επιφάνειας. Η στεγανοποίηση της πισίνας ολοκληρώνεται με ένα χέρι ασταριού Sinmast S2 WB και δύο χέρια εποξειδικής βαφής.

Κατάλληλα για κολυμβητικές δεξαμενές τύπου Sinmast RM 22. Αν η τελική επιφάνεια είναι πλακίδια τότε δουλεύουμε με εύκαμπτα τσιμεντοειδή στεγανοποιητικά συστήματα τύπου Kristoflex, ενισχυμένα με ένα υαλόπλεγμα για μεγαλύτερη ανοχή σε ρωγμές και συστολοδιαστολές.

ΑΙΤΙΑ

Η θερμομόνωση στην Ελλάδα είναι συνώνυμη με την εξηλασμένη πολυστερίνη. Φθάνουμε στο σημείο να βάζουμε εύφλεκτες πολυστερίνες ακόμη και σε ξύλινες κατασκευές όπως οι κεραμοσκεπές. Πρόκειται για ένα ολέθριο λάθος που δεν υπακούει στους κανόνες της λογικής.

Επίσης συχνά η θερμομόνωση των κεραμοσκεπών είναι ανεπαρκής. Πολύ κακή επιλογή διότι η καλή θερμομόνωση αποσβένει πολύ γρήγορα τις δαπάνες της.

ΛΥΣΗ

Όλα τα θερμομονωτικά υλικά που χρησιμοποιούνται για τη θερμομόνωση των κεραμοσκεπών θα πρέπει να είναι άκαυστα. Κατάλληλα για την περίπτωση είναι τα ινώδη θερμομονωτικά, ορυκτοβάμβακας, πετροβάμβακας και υαλοβάμβακας.

Θα πρέπει να μπαίνουν σε μεγάλα πάχη με κάτω όριο τα 10cm αλλά με προτεινόμενο ελάχιστο πάχος τα 12cm και ανάλογα βέβαια με την κλιματική περιοχή για την οποία μιλάμε.

Η θερμομόνωση θα πρέπει να μπαίνει πάντα κάτω από την μεμβράνη κεραμοσκεπών και ποτέ το αντίθετο.

Εννοείται ότι επ’ ουδενί η συμβατική θερμομόνωση δεν μπορεί να αντικατασταθεί ή να υποκατασταθεί από τυχόν ανακλαστική θερμομόνωση. Μπορούν όμως οι δυο τους να λειτουργήσουν συνεργατικά.

ΛΥΣΗ

Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται υλικά με βάση τη πολυστερίνη και άλλες εύφλεκτες πρώτες ύλες.
Η θερμομόνωση σε στέγες / κεραμοσκεπές θα πρέπει να γίνεται με άκαυστα υλικά όπως ο πετροβάμβακας ή με δύσφλεκτα υλικά όπως ο αφρός πολυισοκυανουρίας Enertherm. Οι πολυστερίνες μπορούν να χρησιμοποιούνται σε δώματα, υπόγεια, θερμοπροσόψεις, διπλές τοιχοποιίες κλπ αλλά και σε στέγες / κεραμοσκεπές.

ΛΥΣΗ

Αυτή τη στιγμή οι περισσότερες μεμβράνες που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα είναι προβληματικές. Τα τελευταία χρόνια έχουν γνωρίσει πολύ μεγάλη άνθηση οι αναπνέουσες μεμβράνες κεραμοσκεπών με βάση το πολυπροπυλένιο. Οι μεμβράνες αυτές λόγω της πτώσης των τιμών τους έχουν ξεπεράσει σε ζήτηση τις ασφαλτικές μεμβράνες που σημειωτέον δρουν σαν φράγματα υδρατμών και συνεπώς δεν είναι ότι το καλύτερο για μία στέγη.

Το πρόβλημα όμως με τις μεμβράνες πολυπροπυλενίου είναι ότι χρειάζονται εξαιρετικό αερισμό από την πάνω μεριά τους γιατί είναι πολύ επιρρεπείς στη θερμική γήρανση. Προφανώς στην Ελλάδα ούτε για αστείο δεν προβλέπεται αυτός ο αερισμός, με αποτέλεσμα μετά από ένα καλοκαίρι οι μεμβράνες να καταστρέφονται. Τουλάχιστον να χρησιμοποιούνται μεμβράνες πάνω από 175gr/m2 αν δεν μπορείτε να εξασφαλίσετε τον αναγκαίο αερισμό.

Ιδανική λύση είναι μία μεμβράνη με βάση τον πολυεστέρα όπως η Difflex Thermo ND Plus που αντέχει πολύ περισσότερο στη θερμική γήρανση.